σκληρόκυτο

το, Ν

βοτ. κύτταρο τού σκληρεγχύματος, τού οποίου τα τοιχώματα παχύνονται και αποξυλώνονται.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sclerocyte < σκληρός + κύτος].